Głuszyca - dolnośląskie miasteczko w powiecie wałbrzyskim o wyjątkowej urodzie i burzliwej historii, wkraczające coraz pewniej na listę miast  turystycznych, ośrodków rekreacyjno-wypoczynkowych. Najcenniejszą wartością gminy jest jej położenie geograficzne w rozległej kotlinie górskiej, w otoczeniu malowniczych pasm Gór Sowich, najstarszej części Sudetów - od strony wschodniej, Gór Suchych, części Gór Kamiennych - od strony zachodniej i Gór Wałbrzyskich - od północy. Te trzy okalające miasto ze wszystkich stron pasma górskie ozdabiają znane turystom pieszym i widoczne z różnych punktów widokowych szczyty górskie: Wielka Sowa (1115 m.) i Włodarz (811m.) w Górach Sowich, Waligóra (936 m.) i Jeleniec (902 m.) w Górach Suchych, Borowa (854) w Górach Wałbrzyskich.
    Miasto Głuszyca wyrosło nad wijącym się, wartkim strumieniem Bystrzycy, której źródła znajdują się w pobliżu - w Górach Sowich. Na przestrzeni kilkunastu kilometrów nad rzeką rozmieściła się poczynając od XIII wieku wieś łańcuchowa, przeżywając zmienne koleje losu, podobnie jak cały Dolny Śląsk w związku z burzliwymi dziejami historycznymi tej ziemi. Samo miasto ukształtowało się w II połowie XIX w., skutkiem gwałtownej budowy fabryk włókienniczych przez słynnych wrocławskich przemysłowców i kupców:  Grossmanów, Reichenhiemów, Webskich, Kaufmannów. Pod koniec XIX wieku Głuszyca stała się znanym w całej Rzeszy Niemieckiej ośrodkiem bawełnianym, wełnianym i lniarskim, konkurującym z powodzeniem z Dzierżoniowem, Bielawą, Pieszycami, Walimiem, razem stanowiąc o potędze przemysłu lekkiego Dolnego Śląska. Prawa miejskie uzyskała Głuszyca dopiero w PRL-u, dokładnie w roku 1962, jako prężne osiedle przemysłowe, kontynuujące tradycje włókiennicze sprzed wojny. W latach dziewięćdziesiątych XX w. nastąpił upadek przemysłu lekkiego w Głuszycy, podobnie jak na Dolnym Śląsku i w całym kraju. Głuszyca stanęła przed koniecznością przyjęcia nowej strategii rozwojowej, uwzględniającej naturalne walory przyrodnicze i krajobrazowe. Od tej pory priorytetem dalszego rozwoju stała się turystyka, rekreacja i wypoczynek. Temu celowi podporządkowane są nowe inwestycje i poprawa infrastruktury.
    Głuszyca liczy ponad 7 tys. mieszkańców w mieście, a ok. 10 tys. w całej gminie. W jej skład wchodzą okoliczne, atrakcyjnie położone w kotlinach górskich wsie letniskowe: Głuszyca Górna, Łomnica, Grzmiąca, Rybnica Mała, Sierpnica i Kolce. Mogą one stać się magnesem przyciągającym turystów i wczasowiczów, dzięki niezwykłym walorom krajobrazowym, bujnej przyrodzie, czystemu powietrzu, bliskości szlaków turystycznych, prowadzących przez najciekawsze widokowo, naturalne, niezamieszkałe obszary górskie. Powoli, ale z widocznym rozmachem rośnie ilość gospodarstw agroturystycznych oraz takich miejsc usługowych jak pensjonaty, noclegownie, łowiska pstrągów.
    Atrakcją Głuszycy są otwarte w 1996 roku tajemnicze podziemne sztolnie wydrążone w skale pod Osówką w masywie Włodarza. Są one częścią zakrojonego na olbrzymią skalę militarnego programu inwestycyjnego III Rzeszy w Górach Sowich, znanego pod kryptonimem „Riese”, czyli „Olbrzym”. „Tajemnicze Podziemne Miasto w Głuszycy”,  bo tak nazwano tę atrakcję turystyczną, zyskało sobie dużą popularność w kraju i u najbliższych zagranicznych sąsiadów. Odwiedza je rocznie ok. 60 tys. osób. Szansą dla Głuszycy jest będący w toku modernizacji i rozbudowy wyciąg narciarski w Łomnicy. W roku 2008 otwarta została pod wyciągiem nowo zbudowana z drewna, nowoczesna przystań turystyczna prowadząca gastronomię. Głuszyca ma jeszcze inne atrakcje przyciągające turystów. Należą do nich ruiny zamku Rogowiec w masywie Jeleńca ze wspaniałym widokiem na Wałbrzych i otaczające go góry, a także z drugiej strony na Głuszycę i panoramę Gór Sowich. Należy do nich kompleks pięciu stawów, położonych kaskadowo wzdłuż duktu leśnego do Przełęczy Marcowej w masywie Włodarza, albo też majestatyczny akwen wodny w wyrobisku skalnym po kamieniołomach w Głuszycy Górnej, gdzie planowane jest uruchomienie przystani wodnej oraz ścieżek spacerowych w górę, nad urwiskiem skalnym z fenomenalnymi widokami na przeciwległe pasmo Gór Sowich.
    Podobnych atrakcji turystycznych jest tutaj więcej, wiele z nich zostało odkrytych i zagospodarowanych już przez Niemców na początku XX wieku. Miarą rozsądku i przezorności obecnych gospodarzy gminy jest umiejętność czerpania z tych doświadczeń i ich wykorzystania dla współczesnego rozwoju.

Autor: Stanisław Michalik